برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید
استقلال و حس مستقل بودن در کودک موضوعی است که همه خانواده ها قبل از ورود به مدرسه و سن پیش دبستانی با آن سروکار دارند. بچه‌های کوچک دوست دارند کارها را با استقلال و اعتماد بنفس کامل انجام دهند - حتی زمانی که این کار زندگی را برای والدینشان سخت‌تر می‌کند. در اینجا چند نکته وجود دارد که به کودک پیش دبستانی کمک می کند تا استقلال خود را به تدریج شکل دهد: یکی از راه‌های مستقل شدن بچه‌های کوچک، یادگیری پیروی از روال‌ها و روتین هااست. مثل برگشتن از مدرسه به خانه: ژاکت را درآورید، سپس کفش، کوله پشتی را آویزان کنید، دست ها را بشویید. به بچه‌ها اجازه دهید تا قسمت‌هایی از برنامه را خودشان انجام دهند، مانند باز کردن زیپ کتشان. در نهایت، آنها می‌توانند تمام کارهای روزمره را به تنهایی انجام دهند. همچنین بخوانید: 11 نکته برای تقویت اعتماد بنفس و عزت نفس کودک ممکن است درهمان لحظه برای شما سریع‌ترو بهتر باشد که کفش‌های فرزندتان را در بیاورید، اما به او زمان دهید تا خودش یاد بگیرد و به زودی این کار را به تنهایی انجام خواهد داد. تعیین تکالیف یک راه عالی دیگر برای ایجاد استقلال کودکان است. با یک کار ساده شروع کنید، مانند گذاشتن لباس در سطل لباسشویی. به عنوان مثال، اگر فرزندتان بخواهد خودش از خیابان عبور کند، بهتر است به او یک انتخاب بدهید: «می‌خواهی دستم را بگیری یا ببرمت؟» زمان بازی فرصت دیگری برای بچه هاست تا پیش قدم شوند. بازی هایی، مانند پازل یا کاردستی، راهی عالی برای کودکان هستند تا یاد بگیرند برای مدت طولانی روی یک چیز تمرکز کنند این بازی ها فرصتی برای کودکان برای یادگیری استقلال ، خلاقیت و حل مسئله است. به فرزندتان چند مداد رنگی یا بلوک بدهید و اجازه دهید فعالیت های خود را انجام دهد. بگذارید فرزندتان بداند که او را نیز در حال یادگیری و رشد می بینید! با انجام کاری که کودک در حال انجام آن است ، بازی کنید، یا آنچه را که آنها انجام می دهند توصیف کنید تا بدانند شما در حال تماشای آن هستید. و هنگامی که کارها را به تنهایی انجام می دهند آنها را تشویق کنید. کودکان از بدو تولد در جستجوی استقلال هستند. ما این را زمانی می‌بینیم که بچه‌ها سعی می‌کنند خودشان را با قاشق غذا بخورند یا اصرار دارند که پوشک‌هایشان را بردارند، زیرا بچه‌های نوپا می‌خواهند خودشان لباس بپوشند یا شیر آب را در سینک باز کنند. به‌عنوان پدر یا مادر، برای شما سخت است که با این فکر که بچه‌های پیش‌دبستانی‌مان برای چارپایه مسابقه می‌دهند، بالا می‌روند و بعد سعی می‌کنند یک لیوان شیر برای خودشان بریزند، کنار بیایید . اجازه دادن به کودکان برای انجام وظایف اغلب به این معنی است که این کار دو برابر بیشتر طول می کشد - و سه برابر نامرتب است و تماشای تلاش، شکست و احساس ناامیدی فرزندتان می تواند سخت باشد. ولی این مسیریست که کودک باید طی کند و ماهم برای اینکه بتوانیم کودک مستقل تری داشته باشیم ، باید فرزندمان را در این راه یاری کنیم. ممکن است تعجب آور به نظر برسد، اما ایجاد یک روال ثابت برای پرورش استقلال مهم است. درست مانند بزرگسالان، وقتی کودکان می توانند روز خود را پیش بینی کنند، برای بر عهده گرفتن مسئولیت ها مجهزتر هستند. روال نباید با یک برنامه اشتباه گرفته شود (اگرچه ممکن است این دو با هم تداخل داشته باشند)، یک روال هر توالی از رویدادهایی است که در طول روز رخ می دهد. حتی عمل مسواک زدن هم یک روال است، زیرا چندین مرحله دارد که همیشه به یک ترتیب پیش می‌رود: آب را بازکنید، مسواک را بشویید، خمیر دندان بگذارید، مسواک بزنید، آبکشی کنید، دست‌ها و دهان را خشک کنید. به همین ترتیب، بیرون رفتن شامل پوشیدن لباس و کفش، شاید بسته بندی میان وعده یا یادآوری یک اسباب بازی یا عروسک مورد علاقه است. همانطور که کودکان بارها و بارها این روال ها را تجربه می کنند، یاد می گیرند که اتفاقات بعدی را پیش بینی کنند و با کمک کمتر مسئولیت بیشتری را به عهده می گیرند. اگر به کودک خود اجازه دهید برخی از کارهای آماده سازی را انجام دهد، مانند گذاشتن خمیر دندان روی مسواک یا پیدا کردن کت و کفش خود، به طور فزاینده ای این مراحل را خودش انجام خواهد داد. و به آنها می گویید که به توانایی آنها برای انجام این مراحل بدون شما ایمان دارید، اما در صورت نیاز برای کمک به آنها حاضر هستید. در مام پلاس مشاهده کنید: ویدئوهای افزایش اعتماد بنفس کودکان راه دیگری برای حمایت از استقلال فرزندتان این است که به او حق انتخاب بدهید. آنها را در تصمیم گیری در مورد اینکه چه بپوشند، چه بازی کنند یا با چه کسی تماس بگیرند، مشارکت دهید. این به این معنی نیست که آنها اختیار آزاد دارند. دو یا سه گزینه ارائه دهید و سپس از توانایی عالی آنها در انتخاب تمجید کنید! ارائه انتخاب ها به ویژه زمانی ارزشمند است که کودک پیش دبستانی شما اصرار دارد کاری را به روش خود انجام دهد. به عنوان مثال کودک بخواهد خودش از خیابان عبور کند، که ممکن است شما نتوانید به آنها اجازه انجام دهید. با ارائه یک انتخاب - برای گرفتن دست یا بغل کردن - آنها می توانند احساس قدرت کنند و در عین حال شما از کودک محافظت می کنید. بچه ها دوست دارند کمک کنند! علاوه بر ایجاد استقلال، این ابزار عالی برای آرام کردن عصبانیت ها یا تغییر جهت دادن رفتار با دادن حس کنترل به آنها است. وقتی به فرزندتان اجازه کمک می دهید، اعتماد به نفس او را تقویت می کنید و به او فرصتی می دهید تا چیز جدیدی یاد بگیرد. همچنین راهی برای مشارکت دادن فرزندتان در روال‌ها و فعالیت‌های روزانه عالیست. برای مثال، هنگام درست کردن کیک، یک فرد بالغ ممکن است شیر را مستقیماً در کاسه بریزد و پوسته ی تخم مرغ را مستقیماً در زباله بیندازد. شما می توانید شیر را در یک فنجان یا پارچ کوچک بریزید و از کودک خود بخواهید آن را در کاسه بریزد. به همین ترتیب، پوسته های تخم مرغ را در یک کاسه کوچک جمع کنید و از کودک خود بخواهید که در ریختن آنها در زباله کمک کند. مجدداً، شما به فرزندتان می گویید که به او برای انجام این وظایف اعتماد دارید، و این لحظات همچنین فرصتی برای شما تا با کودک خود یک گفتگوی دوستانه داشته باشید. بعلاوه، بچه ها به احتمال زیاد در مورد غذایی که به تهیه ی آن کمک کرده اند ، هیجان زده می شوند و بهتر غذا را می خورند. می توانید از این روش برای تهیه ی غذاهایی که کودک علاقه ی زیادی برای خوردن آن ها نشان نمی دهد استفاده کنید. حتی کودکان پیش دبستانی نیز می توانند شروع به انجام کارهای روزمره کنند. البته اینها با بچه های بزرگتر متفاوت به نظر می رسند، اما پله های مهمی برای انجام کارهای بزرگتر هستند. بسیاری از تحقیقات از کارهای روزمره برای کودکان به عنوان راهی برای ایجاد احساس مسئولیت و اتکا به خود، توسعه عملکردهای اجرایی، آموزش کار گروهی و پرورش همدلی حمایت می کنند. کارهای ساده ای مانند برداشتن اسباب بازی ها یا گذاشتن لباس های شسته شده در سبد به کودک شما این امکان را می دهد که مسئولیت معقولی داشته باشد و به حفظ ساختار در طول روز کمک کند. در واقع، این کارها را می توان در برنامه های روزمره خود گنجاند. به عنوان مثال، بخشی از برنامه غذایی کودک شما می تواند شامل آوردن بشقاب او به سینک یا حتی کمک به قرار دادن لباس در ماشین ظرفشویی باشد. مطمئن شوید که به فرزندتان اجازه می دهید کارهای سخت را امتحان کند و مشکلات (کوچک) را خودش حل کند. بسیاری از اوقات، ما استرس یا ناامیدی خود را به کودکان منتقل می کنیم، در حالی که در واقع، آنها مشکل گشا هستند. وقتی کودکان برای اولین بار خزیدن یا راه رفتن را یاد می گیرند، باید اجازه دهیم که بیفتند. به همین ترتیب، زمانی که کودکان یاد می‌گیرند کفش‌های خود را بپوشند، باید به آنها اجازه دهیم که کفش‌هایشان را اشتباه بگذارند. صبر کنید تا فرزندتان از شما کمک بخواهد یا راهنمایی کوچکی برای رساندن او به مرحله بعدی ارائه دهید. ارائه وظایفی که کمی چالش برانگیز است، اما هنوز در محدوده کاری است که می تواند با حمایت انجام دهد، به او کمک می کند تا یاد بگیرد که با ناامیدی کنار بیاید، مشکل را حل کند و موقعیت های چالش برانگیز را کنار بگذارد. شما می توانید تصدیق کنید که اینکار سخت است و با ستایش به خاطر تلاش برای چیزهای جدید یا دشوار، به فرزندتان بگویید که به او افتخار می کنید. با این حال، مطمئن شوید که تلاش را به جای نتیجه یا مهارت تحسین کنید: "من به تو افتخار می کنم که با اینکه سخت بود انجامش دادی " به جای اینکه بگوئید "تو در بستن بند کفش هایت خیلی خوب هستی" همچنین مشاهده کنید: پروژه‌ها، که می‌توانند شامل هر چیزی از رنگ‌آمیزی گرفته تا ساختمان، پازل و کاردستی باشند، فرصت‌هایی را برای کودکان فراهم می‌کنند تا توجه خود را روی یک فعالیت محدود برای مدتی متمرکز کنند. اظهار نظر و تعریف و تمجید از کار فرزندتان به او احساس موفقیت و عزت نفس می دهد و تمجید از تلاش های فرزندتان به رشد عقل او کمک می کند. وقتی فرزندتان را تشویق می‌کنید که به تلاش برای زدن مهره‌ها به گردنبند ادامه دهد، به او می‌گویید که به توانایی او در انجام کاری اعتقاد دارید، که به اعتماد به نفس و بعد از موفقیت، احساس استقلال و غرور تبدیل می‌شود. بازی مستقل و بدون ساختار برای پرورش خلاقیت، حل مسئله و استقلال بسیار مهم است. با این حال، اکثر کودکان پیش دبستانی در طول زمان بازی بدون ساختار همچنان به مشارکت والدین نیاز دارند . به کودک پیش دبستانی خود انواع مواد هنری (مداد شمعی، نشانگر، گچ، رنگ انگشت)، مصالح ساختمانی (بلوک، کاشی مگنا، لگو) یا وسایل بازی خیالی را پیشنهاد دهید و به او اجازه دهید کاردستی یا بازی خود را بسازد. همچنین می توانید موادی را که اصلاً اسباب بازی نیستند نیز بگنجانید. مواد قابل بازیافت مانند رول های دستمال کاغذی، قوطی های قهوه و جعبه های غلات را می توان به روش های بی پایان مورد استفاده قرار داد. رول دستمال کاغذی می تواند تلسکوپ، لوله، ماشین، هواپیما، عصای جادویی باشد. جعبه غلات می تواند انباری برای حیوانات، بلوک ساختمانی یا سنگ پله باشد. فرزند خود را مشاهده کنید و متوجه شوید که به چه چیزی جذب می شود. ممکن است یک کودک به چیدن و ساخت و ساز علاقه داشته باشد، در حالی که کودک دیگر بخواهد بیشتر نقاشی بکشد. از این مشاهدات برای هدایت و گسترش بازی آنها استفاده کنید. اگر به نظر می‌رسد گیر کرده یا گیج شده‌اند، می‌توانید راه‌حلی را پیش پای کودک بگذارید یا در مورد کارهایی که انجام داده نظر دهید و سپس کودک را تشویق کنید که خودش دوباره تلاش کند. در حین تماشا، سعی کنید مداخله نکنید. شما می توانید در مورد کاری که انجام می دهند نظر دهید و تلاش های آنها را تحسین کنید، اما کار را برای آنها انجام ندهید. به عنوان مثال، اگر آنها قوطی ها را روی هم می چینند، می توانید نظر دهید: «وای. می بینم که داری قوطی ها را روی هم می چینی. داری برج بلند درست می کنی؟» همانطور که کودک شما بیشتر بازی می کند، شما می توانید کمتر بازی کنید. شما می توانید پیشنهادات خود را ارائه دهید یا نحوه استفاده از مواد را به روش های مختلف بیان کنید یا حتی چند ماده جدید را معرفی کنید. این به گسترش بازی کمک می کند و با گذشت زمان، کودک شما می تواند برای مدت طولانی تری به تنهایی بازی کند. علاوه بر ایجاد فرصت هایی برای فرزندتان برای ایجاد استقلال، مهم است که به کودک خود بگویید که او را می بینید - تلاش آنها، پشتکار آنها، شجاعت آنها، رشد آنها. با ارائه بازخورد شفاهی، به ویژگی هایی که می خواهید در فرزندتان پرورش دهید توجه مثبت می کنید و احتمال تکرار این رفتارها را افزایش می دهید. راهکارهایی وجود دارند که به افزایش رفتارهای مثبت در کودکان خردسال کمک می‌کنند: رفتار مناسب فرزندتان را تحسین کنید. این به افزایش رفتار خاص شما و به تعامل گرم با فرزندتان کمک می کند. به عنوان مثال، "عالی بلوک هارو چیدی " یا، "من به تو افتخار می کنم که پازل رو کامل کردی " این مورد کمک می کند تا به فرزندتان نشان دهید که به او گوش می دهید و درک می کنید. به عنوان مثال، فرزند شما می گوید: "من یک برج ساختم." و سپس می گویید: "تو برج ساختی؟ " و گفت و گو را با کودک ادامه می دهید. این مورد به رفتار خوب، توجه مثبت (قوی ترین پاداش) می دهد و همکاری را ارتقا می بخشد. به عنوان مثال، هنگامی که فرزند شما برج می سازد، شما نیز شروع به چیدن بلوک ها می کنید. رفتار مناسب فرزندتان را توصیف کنید. این بازی مثبت کودک شما را تقویت می کند و توجه او را به آن جلب می کند. ممکن است بگویید: "می بینم که رنگین کمان کشیدی" یا، "ما با هم یک برج می سازیم." این باعث می شود که تعامل شما گرم تر شود و کودک شما را علاقه مند نگه می دارد. به عنوان مثال، می توانید از صدایی بازیگوش استفاده کنید، احساسات خود را در هنگام صحبت اغراق کنید و اغلب لبخند بزنید و در واقع به زبان کودکانه با فرزندتان صحبت کنید. امیدوارم روش هایی که عنوان شد بتواند به شما برای پرورش بهتر استقلال و اعتماد بنفس کودک پیش دبستانیتان کمک کند.یادگیری پیروی از روال‌ها و روتین ها راهی برای ایجاد استقلال و اعتماد بنفس کودک
راه دیگر برای ایجاد اعتماد به نفس و استقلال دادن به کودک دادن حق انتخاب به اوست.
برای پرورش استقلال و اعتماد بنفس کودک روال یا توالی های قابل پیش بینی تنظیم کنید:
برای پوشش روند استقلال کودک بگذارید فرزندتان انتخاب کند:
اجازه دهید فرزندتان کمک کند تا احساس استقلال و اعتماد بنفس در او تقویت شود:
به فرزندتان کارهای خانه بدهید تا اعتماد بنفس و استقلالش بیشتر شود:
بگذارید فرزندتان مشکلات را حل کند تا نیروی کسب استقلال و اعتماد بنفسش تقویت شود:
بازی ها و کارهای فکری و عملی را تشویق کنید:
پرورش بازی های بدون ساختار برای تقویت احساس استقلال و اعتماد بنفس کودک:
در حین کار و بازی چه باید گفت تا به استقلال و اعتماد بنفس بیشتر کودک کمک کرد؟
تمجید:
گفتار مناسب را منعکس کنید.
رفتار و بازی مناسب را تقلید کنید.
مشتاق بودن!
.jpg)
